Chodzi o fatum. Gdy coś ma się wydarzyć w twoim życiu, to się zdarzy. Jeżeli jest ci coś pisane, to prędzej, czy później się wydarzy. Los jest nieubłagany. Oczywiście to tylko film, i jak osobiście nie wierzę, że nasze życie z góry jest zaplanowane przez siłę wyższą. A jednak ten film jest dla mnie wciągający z wielu innych powodów.

Nie wiem jak wygląda oryginał, ale podejrzewam, że jest okropnie teatralny i staroświecki. I ponoć na samym końcu mamy wytłumaczenie tytułu. To ja podziękuję za taką łopatologię. Tymczasem film Rafelsona jest żywy i niesłychanie intensywny. Związek Franka i Kory jest namiętny, pełen pasji, ale także niebezpieczny i wybuchowy. Miłość jest w tym filmie trudna. Scena seksu na stole kuchennym, to jedna z najlepszych scen tego typu w historii kina, świetnie wyreżyserowana i sfotografowana (Nykvist!). Jest w tym filmie sporo zmysłowości. Reżyser umiejętnie tworzy erotyczną atmosferę, choć samej erotyki tu mało.

Żonglerka gatunkami jest mistrzowska i zaskakująca. "Listonosz zawsze dzwoni dwa razy" rozpoczyna się niczym czarny kryminał z czasem przechodzi w dramat obyczajowy, aby w końcu stać się romansem. Przestępcy, to też ludzie, Rafelson nie boi się tego ukazać i głównie dlatego jest to aż tak interesujący film.

Aktorstwo wysokiej próby. Nicholson, to ogromna charyzma. Wystarczy, że po prostu jest na ekranie. Ale też trzeba przyznać, że znakomicie pasuje do ról typa spod ciemnej gwiazdy. Lange natomiast jest tutaj niesamowicie seksowna. Przepiękna kobieta, dla której "warto" zabić.

Gdyby "Listonosz zawsze dzwoni dwa razy" nie był remakem, pewnie zostałby znaczniej cieplej przyjęty przez krytyków i widzów. Dziś jest to film całkowicie zapomniany i zlekceważony. Ja tam nie żałuję ani minuty spędzonej przed ekranem telewizora. To dobry obraz, bogaty w silne emocje, które są ukazane prosto i bez popadania w fałsz.

Dzięki za wyczerpującą odpowiedź, zgadzam się ze wszystkim, co piszesz, dla mnie to chyba przede wszystkim świetny romans z jedną z najlepszych scen erotycznych w historii kina, ale... tytuł niestety mnie nie przekonuje. Nie chcę poprawiać autora powieści, który jako autor pewnie najlepiej wiedział, jaki dać tytuł swemu dziełu, ale mi listonosz w ogóle niestety nie kojarzy się z nieuchronnością przeznaczenia (może dlatego, że do mnie zazwyczaj listonosz puka jeden raz;)). Wiem, wiem, to takie przyziemne, prozaiczne i w ogóle tym stwierdzeniem bardzo spłyciłam całą głębię sztuki. Nie chodzi mi o to, by w filmie wyjaśniać tytuł, jak to mówisz, łopatologicznie, istnieją jednak inne metaforyczne tytuły, które jakoś udało mi się rozumieć bez niczyjej pomocy, np. „Przełamując fale”, też przecież nie jest dosłowne.

Nie mniej jednak film na pewno wart obejrzenia, jako jeden z lepszych (bo z niezbyt ckliwych) romansów.

Różne są metafory, jedne trafne, inne gorsze. Ale ten tytuł oprócz głębszego znaczenia, odnosi się także do dwóch konkretnych scen w filmie. Do morderstwa dochodzi dwukrotnie i dopiero za drugim razem czyn ten okazuje się mieć satysfakcjonujące rozwiązanie dla bohaterów. Scena możliwego wypadku - za pierwszym razem Frank dzięki szczęściu panuje nad kierownicą, nie wydarza się nic. Jednak tylko do momentu, kiedy to po raz drugi dochodzi do kraksy. Listonosz dzwoni dwa razy. A może też po prostu w ten sposób: nie igraj, bo się doigrasz.

Tak, ja miałam takie same przemyślenia jak La Pier. Od razu zauważyłam, że wiele wątków w tym filmie zdarza się dwa razy i dopiero za drugim razem mają one sens albo konsekwencje...

"Nie wiem jak wygląda oryginał, ale podejrzewam, że jest okropnie teatralny i staroświecki."

A właśnie, że nie. Obejrzyj oryginał. Jest lepszy od remake'a. Lepszy klimat, gra aktorska...

hej,

ja co prawda filmu nie widziałam ale czytałam ksiażkę:)

mi tytuł wydaje jest genialny w swej prostocie i nazwałabym to: prozaiczności.


La_Pier super to wyjaśnił ale ja bym jeszcze od siebie dorzuciła, dlaczego uważam ten tytuł za genialny. Chodzi o jego beznamiętność zestawioną ze skrajnie silnymi emocjami w książce/ filmie. Listonosz to ktoś kto po prostu wykonuje swoją pracę, roznosi listy- nie ma nikogo w mieszkaniu to przyjdzie drugi raz. ot co. zwykła praca. a książka/ film jest wręcz bulgocząca namiętnością, erotyzmem, nienawiścią, miłością i strachem. Mi tytuł od razy wydał się absolutnie oczywisty ale sama mam problem z innymi tytułami więc Cię rozumiem doskonale:) Powiedziałabym ze los jest ślepy, bez uprzedzeń, bez uczuć, nie jest ani popędliwy, ani porywczy i nie goni nikogo- on po prostu przychodzi i nie da się mu uciec. bo nawet jak ten listonosz już nie przyjdzie to poczta przyśle innego :)

ponad to (przynajmniej) w książce zakończenie zupełnie mnie zaskoczyło za co pokochałam tą książkę tak... mogłabym za nią zabić ;)

pozdrawiam!

Listonosz zawsze dzwoni dwa razy - to określenie na zdradę z przysłowiowym listonoszem, który dzwoni do drzwi umówionym sygnałem.

jezeli moge zacytuje troszeczke filmu z 1946"
jest to wystarczający dowód,
by oskarżyć cię o współudział|w zabójstwie jej męża.Więc nawet jeśli opuścisz tę celę i tak szybko do nie wrocisz.Więc po co się trudzić?
-Poniosę więc karę|nie za jej śmierć?
-Nie, za zabójstwo Nicka.
-To mi przypomina.Tak samo jest kiedy się czeka|na upragniony list.Człowiek nie odchodzi od drzwi,w obawie, że nie usłyszy|kiedy zadzwoni listonosz.A przecież on zawsze dzwoni dwa razy.
-Co takiego?
-Zadzwonił dwa razy po Corę.A teraz dzwoni drugi raz po mnie, prawda?
-Mniej więcej.
-Rzecz w tym, że zawsze słyszymy|dopiero drugi dzwonek.Nawet kiedy jesteśmy w ogrodzie.

dzięki, ten dialog wiele wyjasnia:)