nie wiem czy nie zawyżyłam trochę oceny. odbieram ten film raczej emocjonalnie, może były tylko dwa takie momenty typowe dla filmów telewizyjnych (i kinowych zresztą też), że jest pójście na łatwiznę, przedstawienie czegoś w płytki psychologicznie sposób, ale to naprawdę pojedyncze ujęcia. zresztą nie wyobrażam sobie przedstawić tak skomplikowanego problemu (czego ta dziewczyna nie przeżyła!) w dwóch godzinach, pewnie czasami te pójścia na łatwiznę były konieczne. w każdym razie nie wiem czy oceniając ten film nie kierowałam się bardziej emocjami które są w nim bardzo silne. acz poruszanie emocji to też zadanie filmu więc może wszystko się zgadza. może jak przetrawię.

żałuję że nie oglądałam tego filmu od początku, bo włączyłam w połowie, ale i tak bardzo mnie ujął. Czego ta dziewczyna nie przeżyła, w głowie się nie mieści, a to ponoć było na faktach. Film bardzo realistyczny, bez jako takiego happyendu, jak to w życiu. Podobał mi się moment końcowy gdy pokazali dzieła Sybil, każde w innym stylu jakby namalowane przez tyle różnych osób.
Aktorka świetnie grała Sybil, nie próbowała byc piękną w tym filmie lecz realistyczną i to mi się podobało.
Film wywoływał ciarki.

Myślę, że gdyby większość oceniających ten film widziało oryginalną wersję z 1976 roku z Sally Field, nie oceniłoby go tak wysoko. Naprawdę nowa produkcja Sybil wypada bardzo słabo przy wersji z 1976. To jest dopiero wstrząsający film z genialnymi kreacjami aktorskimi. T. Blanchard nie dorasta Sally field do pięt, również postać pani doktor jest kiepska w wydaniu Lange, porówując pierwszą wersję filmu. Polecam wszystkim zainteresowanym obejrzeć film z 1976 (jest na ch0mikach i youtube).